Raptem parę dni temu obchodziliśmy już siedemdziesiątą siódmą rocznicę Powstania Warszawskiego. Jak wiemy z historii Polski, była to największa akcja zbrojna podziemia w Europie, przez Niemców okupowanej. Na mocy decyzji Dowódcy AK gen. Komorowskiego Tadeusza, rozpoczęła się 01-08-1944 roku. W ciągu następnych 63 dni powstańcy toczyli walkę, której to celem była Polska niezależna, wolna od wojennych działań niemieckich i sowieckiej dominacji. Wedle ustaleń, aż 16 tysięcy ludzi straciło życie podczas walki o stolicę, z kolei rannych zostało dwadzieścia pięć tysięcy osób, wśród nich ponad 6 tysięcy ciężko rannych. Co ciekawe, około 30 procent osób, które w okresie Powstania Warszawskiego poległy w walce, to ofiary mordów przeprowadzanych przez niemieckie formacje policyjne jak również wojskowe. Bez wątpienia największe nasilenie rzezi na ludziach miało miejsce w czasie dwóch pierwszych tygodni sierpnia 1944 - kiedy działał rozkaz Hitlera dotyczący eksterminacji ludności Warszawy.

Jednakże, pomimo ogromnego poświęcenia a także uderzającego bohaterstwa żołnierzy Armii Krajowej, oraz zwykłych cywili - Powstanie nie powiodło się. Pomimo tego, bezspornie warto pielęgnować pamięć i odwagę ludzi angażujących się w walkach i po prostu oddać im zwyczajny szacunek, gdyż przecież toczyli walkę o wolność i godność człowieka. W związku z tym warto nie tylko w ten 1 dzień w trakcie roku, ale także raz na jakiś czas zatrzymać się na kilka chwil w tej codzienności i pomyśleć o tym, ile wyrzeczeń i poświęceń musieli przyjmować ludzie w tamtych trudnych czasach i w jak bohaterski sposób pokazywali swoją determinację, odwagę, heroizm oraz chęć jednoczenia się. Aktualnie łatwo jest niesłusznie oceniać tamtych ludzi, jednak nie zapominajmy o tym, że żyli oni w całkowicie innych czasach niż my. Warto jeszcze zaznajomić się dobrze z historią Powstania Warszawskiego, po to by poznać więcej informacji, które są również istotne i potrafią odmienić nasze myślenie zasadniczo całkowicie. Ukażmy swoją empatię oraz respekt.